51. Reus nie ciesz się tak, bo ci poprzestawiam twarz.

- Jeszcze raz przepraszam. Mam nadzieję, ze mi wybaczysz.- uśmiechnął się.

- Oczywiście, ze tak.- zaśmiałam się.- Ale obiecaj, że zapiszesz się na tą operację.

- Już to zrobiłem. Szóstego czerwca będzie po wszystkim.- pocałował mnie.- Jeśli nie wierzysz to możesz zapytać Kubę, Sebastiana albo nawet trenera.

- Wierzę ci głuptasie.- przytuliłam go.- Kocham cię Łukasz.- szepnęłam.

- Ja ciebie też Skarbie.

Godzinę później wszyscy byli w drodze do domu, żeby odświeżyć się przed imprezą.

Przez cały ten czas Łukasz praktycznie się nie odzywał. Widać było, ze jest bardzo smutny.

- Łukasz wiem, że ci smutno, ale nie możesz się tak zamartwiać.- pogładziłam go po ramieniu.

- Wiem, ale byliśmy tak blisko wygranej.- pokręcił zły głową.- W pierwszej połowie mogliśmy już wygrać ten mecz.

- Następnym razem im pokażecie kto tu rządzi.- zaśmiałam się i pocałowałam go w policzek.

- Dzięki.- uśmiechnął się.

#Heidi.

- Obiecaj mi, że za rok ich skopiecie. Boże jak ja nienawidzę Bayernu. To jest jedyny klub, którego szczerze nie lubię.- nie dawałam Marcelowi dojść do głosu.- Przecież oni powinni grać w dziesiątkę! Czy ten sędzia ślepy był?!- irytowałam się coraz bardziej.

- Uspokój się, bo jak tak dalej pójdzie to w następnym sezonie nie będziemy mieli z kim grać.- zaśmiał się.

- Ale mi ciśnienie podnieśli. Grrrrrr.

- Pojedziemy na imprezę to się odprężysz.

- Oby, bo inaczej będziesz miał ze mną ciężko.- oznajmiłam.- Mam nadzieję, ze już się tak nie smucisz po tej NIESPRAWIEDLIWEJ przegranej.

- Odkąd zaczęłaś mówić jest lepiej.- wyśmiał mnie.

- Tak bardzo chcesz, żebym się na ciebie obraziła?

- Ależ skąd.- pocałował mnie.- Lepiej leć się szykować bo mamy tylko godzinę.

Wyrobiłam się w czterdzieści minut. Gotowa zeszłam do Marcela, który był już w garniturze.

- Skąd ty go wziąłeś?- zdziwiłam się.

- Miałem w samochodzie.- puścił mi oczko.- To możemy jechać?

- Tak, możemy.

Kiedy dotarliśmy na miejsce, przy jednym stoliku siedziała Zuza z Piszczkiem. Dosiedliśmy się do nich, a po chwili zjawiła się Hannah i Marco.

- Kochanie jak ty ślicznie wyglądasz.- zaśmiał się Reus.

- Na serio jeszcze ci się to nie znudziło?- zawtórowałam mu.

- Mówiłem ci, ze to mi się nigdy nie znudzi.

- To nie wiem jak wytrzymasz tydzień kiedy mnie nie będzie.

- Co? A gdzie się wybierasz?- zdziwił się.

- Jedziemy na Ibizę.- Marcel odpowiedział za mnie.

- Jak możesz mi ją zabierać?!- Marco udawał załamanego.

- Oh, wytrzymasz Misiaczku mój.- poczochrałam mu włosy.

- Co ty robisz?! Układałem tą fryzurę godzinę!- krzyknął oburzony.

Kiedy cały zespół BVB był na miejscu, chłopaki poszli powiedzieć kilka słów i zaczęła się zabawa.

- A ty wiesz że ja cię bardzo kocham?- bełkotałam pijana.

- Tak, wiem.- Marcel się zaśmiał.

- A ty Han wiesz, że cię kocham?

- Oczywiście.

- A wy chłopaki wiecie, że was kocham?- zwróciłam się do Mario, Matsa, Marco, Moritza i Leo.

- Oni nie wiedzą i niech tak zostanie.- wtrącił Schmelle.- My się chyba będziemy zbierać.

- Juuuuż?! Jest dopiero...... o czwarta. Chyba masz rację.

Pożegnaliśmy się ze wszystkimi (którzy jeszcze zostali) i zamówiliśmy taksówkę. Aż się zdziwiłam, że o tej godzinie jeżdżą.

- Jedziemy do mnie.- oznajmiłam i podałam kierowcy adres.

- Miałem tu dużo do gadania.- zaśmiał się.

W połowie drogi położyłam głowę na ramieniu Marcela i zmęczona przysnęłam. Cały czas czułam jak głaskał mnie po głowie i całował w czoło. Kiedy taksówka się zatrzymała przebudziłam się.

- Ciii, Heidi śpij sobie.- szepnął i wziął mnie na ręce.

- Jesteś najlepszy.- mruknęłam i wtuliłam głowę w jego lewy obojczyk.

- Miło słyszeć.- odparł.

Nie mam pojęcia jak poradził sobie z otworzeniem drzwi, trzymając mnie ciągle na rękach, ale wyszło mu to. Położył mnie na łóżku, a kiedy położył się obok kompletnie odpłynęłam.

Miałam bardzo przyjemny sen. Śniły mi się nasze wakacje na Ibizie. Siedzieliśmy na plaży przy zachodzie słońca. Rozmawialiśmy, śmialiśmy się i nagle Marcel klęknął przede mną i zapytał czy za niego wyjdę.

Obudziłam się z uśmiechem na ustach. Jednak szybko zmienił się w grymas spowodowany straszliwym kacem. Marcela nie było obok.

- Marcel!- krzyknęłam.

- Co jest?- odparł z dołu.

- Możesz mi przynieść wodę?

- Już idę.

Po chwili do pokoju wszedł blondyn z tacką jedzenia.

- Fajny fartuszek.- zaśmiałam się.

- Wiem, podkreśla moje oczy.- zawtórował mi.

- Oh ty mój skromnisiu.- wzięłam tabletkę na ból głowy i wstałam z łóżka.- Idę się przebrać.

Dziesięć minut później byłam z powrotem. Zjedliśmy śniadanie i wyszliśmy na spacer.

- To jak, wprowadzasz się do mnie teraz czy po Ibizie?- zapytał.

- Zależy kiedy się spakuję.

- W tydzień nie zdążysz? 

- Zobaczymy. A dzwoniłeś do Leah?

- Tak. Powiedziała, że z wielką chęcią się tam wprowadzi, oczywiście jeśli się nie rozmyśliłaś.

- Nie skądże, tylko muszę powiedzieć Han.- oznajmiłam.

#Hannah

- Marco puszczaj mnie!- śmiałam się.- Za piętnaście minut musimy być na lotnisku! Muszę się pożegnać z Heidi i Marcelem.

- Oj przestań. Przeżyją.

- Ale ja nie! Już! Złaź ze mnie i jedziemy.- zarządziłam.- Przecież nie będziemy tam siedzieć do jutra.- dodałam.

- No dobra, niech ci będzie, ale jak wrócimy to...

- Jak wrócimy, to jedziemy na wizytę z małym.- oznajmiłam.

- Przez tą ciążę strasznie się rządzisz.

- To, ze jestem w ciąży, nie oznacza że ci nie przywalę, więc się pilnuj.- ostrzegłam go.

- Oczywiście moja najukochańsza.- wyszczerzył się.

- Jedziemy. Teraz.

Wsiedliśmy do samochodu i ruszyliśmy w stronę lotniska. Od razu ich znalazłam. Wszystko dzięki zielonym włosom Heidi. 

- Udanej podróży.- przytuliłam Zieloną.

- Dzięki. Już nie mogę się doczekać.

- Tylko uważajcie tam na siebie.

- Hannah, spokojnie. Marcel jest odpowiedzialny.- odparła.

- To ja wiem i te słowa były głównie do ciebie.- powiedziałam.

- Reus nie ciesz się tak, bo ci poprzestawiam twarz przed wylotem.

- Wszyscy mi dzisiaj grożą! Co to ma być.- lamentował.

Heidi spojrzała na mnie pytająco. Zbyłam ja machnięciem ręki.

- To kupcie nam tam coś ładnego.- Marco się zaśmiał.

- No jasne. Tobie kupię smycz, a Han poradnik, jak sobie radzić z dzikim zwierzętami.

~*~

W końcu napisałam *.* średnio mi się podoba. Trochę poprzeskakiwałam w czasie, ale mam pomysł na Ibizę ^^^ (nie wszystkim się to musi spodobać) i chcę to jak najszybciej napisać, bo jeszcze zapomnę xd
BOŻE to już 51 rozdział :OOOO pasowałoby powoli kończyć, co nie?

jprdl xd beka życia HAHAHAHAHA ♥