25. Po prostu urodzona ofiara ze mnie.

Nigdy więcej nie idę z nimi do kina! Zaraz posram się ze strachu! 

Hannah siedziała wtulona w Reusa. A ja chowałam głowę w kolana. W połowie filmu Mats zlitował się nade mną i skryłam się wtulona w niego.

- Mała nie bój się.- szepnął mi do ucha.

- Łatwo powiedzieć trudniej wykonać- odparłam nie ruszając się.

Zaśmiał się pod nosem i chwycił mój podbródek ręką, zmuszając żebym na niego spojrzała.

Nie nie nie nie nie! Nie każ mi tam patrzeć!

Mimo protestów w głowie obróciłam się. Katem oka ujrzałam jak jakaś dziewczyna została pozbawiona głowy.

Lepszego momentu nie było?!

Przerażona zacisnęłam oczy.

- Nie bój się to tylko film.- powiedział.

- Jedyny horror, którego się boję, więc gratuluję wyboru. Reus pewnie ma ze mnie niezłą bekę.- oznajmiłam.

- Chyba jednak za bardzo jest zajęty pocieszaniem Han.- stwierdził.

Rzeczywiście. Marco mocno tulił dziewczynę do siebie i co chwilę szeptał jej coś do ucha.

- Na szczęście.- mruknęłam.

Przez chwilę zapatrzyłam się w oczy Matsa. Ma naprawdę cudowne, brązowe oczy.  Nie zauważyłam nawet kiedy chłopak zaczął mnie całować. Już nie zwracałam uwagi na krzyki z filmu. Całą poświęciłam brunetowi. Położyłam dłoń na jego policzku. Czułam, ze przez pocałunki się uśmiecha. Odwzajemniłam ten gest. Trwało to dłuższą chwilę.

- Mogę nazywać cię moją dziewczyną?- zapytał dość pewny siebie.

Z uśmiechem na twarzy zgodziłam się. Nie potrafiłam mu odmówić. Poza tym sądzę, ze pasujemy do siebie.

- Rozumiem, że głupota to konieczność, żeby dostać się do BVB?- zaśmiałam się kiedy wracaliśmy z kina.

- Oj kochanie, uwierz że są gorsi od nas.- zaśmiał się Mats.

- Kochanie?- zdziwiła się Han.- Czyli, że wy razem?

- Tak. Ta cudna niewiasta jest moją dziewczyną.- oznajmił dumnie Hummels.

- Gratulacje stary.- chłopaki przybili piątkę.

- Będzie ciekawie.- zaśmiała się Han.- Sorry na chwilę, muszę zadzwonić.

Szatynka odeszła na bok i namiętnie z kimś konwersowała. Kilka razy usłyszałam imię Zuzy. Wszystko jasne. Po chwili wróciła. Nie pytałam nawet do kogo dzwoniła, bo to było dla mnie jasne.

- Wpadnijcie też jutro na trening.- zaproponował Mats.

- A co chcesz się pochwalić dziewczyną?- zaśmiał się Reus.

- A żebyś wiedział.- odparł brunet.- To jak?- zwrócił się do nas.

- Nie ma sprawy.- odezwała się Hannah.

- To postanowione!- zacieszali.

- Czyli ja nie mam tu nic do powiedzenia?- ‘oburzyłam’ się.

- Ja wiem, że ty byś się zgodziła. Każdy to wie.- zaśmiał się Reus.

- Boże dlaczego tak wkurzający osobnik istnieje?!- uniosłam ręce w górę.

- Żeby kochać Han!- krzyknął.

Zaśmiałam się pod nosem i podeszłam do przyjaciółki.

- Słyszałaś, że podobno burze maja być przez cały weekend?

- Tak! Zapowiadają się świetne dwa dni!- odparła uradowana.

- Już nie mogę się doczekać! Dawno nie zrobiłam porządnego zdjęcia.

- Nom. Przydałaby się porządna burza. Taka na serio mocna.- rozmarzyła się.

- Widziałam ostatnio w internecie super obraz. Najlepsze jest to że przedstawiał jedno z moich zdjęć.- powiedziałam dumna.

- Masz zamiar kupić?- zaciekawiła się.

- Zastanawiam się od kilku dni.- przyznałam.

- Nie zastanawiaj się tylko bierz.-  zaśmiała się.- Ja ostatnio w TV widziałam mój film- ucieszyła się.

- Jesteśmy fejmys!-

To, że mam chłopaka, wcale nie zmienia mojego podejścia do wstawania. Najchętniej zostałabym w tym ciepłym łóżeczku na zawsze. Niestety nie jest mi to dane.

Leniwie podniosłam się i poszłam prosto do łazienki. Ubrałam się, zrobiłam lekki makijaż, a później zjadłam jakieś śniadanie. O dziewiątej odwiedziła mnie przyjaciółka. Tak jak się spodziewałam Zuza już wiedziała, że jestem z Matsem. Hannah się wygadała, że jej powiedziała. Pogadałyśmy trochę i pół godziny później wyszłyśmy.

- A gdzie Zuza?- zapytała.

- Nie wiem. Może zaspała?- podsunęłam pomysł.

- Pewnie tak, poza tym była z Piszczem.- zaśmiała się.

- I wszystko jasne.- zawtórowałam jej.

Punktualnie o dziesiątej byłyśmy na miejscu. Myślałyśmy, że Zuza już tam będzie, ale się myliłyśmy.

- HEJA BVB!- zrobiłam wielkie wejście.

- HEJA HEIDI!- odkrzyknęli.

Han po prostu powiedziała cześć i podeszła do Marco. Zaraz po tym przybiegli Zuza i Piszczu.

- Trzeba było spać w nocy a nie dziki seks uprawiać.- zaczęłam się śmiać.

- Nie martw się, też już to słyszałam.- powiedziała Han.

- Jeszcze trochę i my ci takie rzeczy wypomnimy.- zaśmiała się Zuza.

- No chyba najpierw to musi chłopaka znaleźć.- zaśmiał się Mario.

- No właśnie. Tyle, że ona ma chłopaka.- oznajmiły mu.

- CO?! I ja nic nie wiem?!- „oburzyli” się Mario i Tele.

- To może dacie nam coś powiedzieć?- zaproponował Mats.

- Nam?! Czyli to ty?! Udało ci się ‘złapać’ taka dziewczynę?! No, no gratulacje.- Felipe wyraził swoje zdanie.

- Taką?- zdziwiłam się.- Czyli jaką?!

- Tylko nie bij.- zaczął Brazylijczyk.- Taką nieogarniętą i szaloną.- oznajmił niepewnie.

- Żeby mnie obrazić musiałbyś się bardziej postarać. Od Han już słyszałam bardzo kreatywne określenia mojej osobowości.- zaśmiałam się.

- A jak tam ręka?- odezwał się Marcel.

- Dobrze, trochę spuchnięta, ale da się przeżyć.- uśmiechnęłam się do niego.

Jak zawsze pogaduchy przerwał trener chłopaków. Skoczyłyśmy się przebrać. Dzisiaj nie zamierzałyśmy za bardzo im przeszkadzać. Jutro grają mecz z Werderem. Wystarczy, ze wczoraj prawie połowę treningu się wygłupialiśmy. Kiedy wróciłyśmy chłopaki już biegali. Dołączyłyśmy do nich.

- Ile jeszcze biegniemy?- zapytałam Marcela.

- Dwa i później trzy w drugą stronę.- odparł.

- Spoko. A co ty taki jakiś smutny dzisiaj?

- Gorszy dzień.- uśmiechnął się lekko.

- Oj biedny.- powiedziałam i przytuliłam go.

Nie mam pojęcia jak to zrobiłam ciągle biegnąc, ale udało się i nic sobie przy tym nie zrobiłam.

Zrobiłam sobie coś później. Potknęłam się o własną nogę.

Jeny! Jaka ze mnie łamaga! Gdzie się nie ruszę to coś odpierdzielę! Wielkie gratulacje dla Heidi.

Zaczęłam się śmiać jak głupia. Nawet Marcel się zaśmiał.

- Widzę, że poprawiłam ci trochę humor.- stwierdziłam.

- No może trochę. Nic ci nie jest?

- Nie. Po prostu urodzona ofiara ze mnie.- oznajmiłam.

- Nie przesadzajmy.

Podniosłam się i wróciliśmy do biegania.

- Berek!- krzyknęłam do chłopaka.

Taaa, miałyśmy nie przeszkadzać w treningu. UPS. No, ale ja i nie przeszkadzać?! Tak się nie da!

Zaczęliśmy się ganiać po całym boisku. Po chwili reszta obecnych dołączyła. Kiedy Mats ganiał, oczywiście musiałam uciekać jak głupia.

Dzięki KOCHANIE ! …

- No chodź do mnie!- krzyknął.

- Nie ma takiej opcji! Wysil się!

Nie potrzebnie to mówiłam, minutę później zostałam złapana.

- Mam cię. W końcu.- zaśmiał się i pocałował mnie.

Pokręciłam z politowaniem głową i wróciliśmy do gry.

~*~

Heheszki ;3 

Dziękuję za wszystkie życzenia <3 ;* LOVE YOU :3

Miałam napisać jutro albo w czwartek, ale nie miałam co w nocy robić xd

Teraz dokończyłam i mamy rozdział ;3

pytania? -> http://ask.fm/poozytywnaa